เครื่องราชกกุธภัณฑ์แห่งประเทศไทย
- รายละเอียด
- เขียนโดย Pajjek
- หมวด: นิยามและความสำคัญ
- อ่าน: 1176
เครื่องเบญจราชกกุธภัณฑ์ เป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นพระราชาธิบดี หรือสัญลักษณ์ของการมอบสิทธิในการครองราชสมบัติ
เครื่องราชกกุธภัณฑ์ (อังกฤษ: Royal regalia) ถ้าแปลตามรูปศัพท์จะได้ความหมายว่าเครื่องใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ คำว่ากกุธภัณฑ์ เป็นคำภาษาบาลี มาจากกกุธ คือเครื่องหมายความเป็นพระราชา + ภณฺฑ แปลว่าของใช้ ดังนั้นเครื่องราชกกุธภัณฑ์ จึงหมายถึง อุปกรณ์ เครื่องทรง หรือสิ่งอื่น ๆ ที่เป็นของพระมหากษัตริย์ที่มอบให้แก่พระมหากษัตริย์องค์ต่อไป เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของการมอบสิทธิในการครองราชสมบัติ
ในประเพณีการถวายเครื่องราชกกุธภัณฑ์ ในพระราชพิธีบรมราชาภิเษก ของไทยมีปรากฏมาแต่ครั้งสมัยสุโขทัย ดังความจารึกในศิลาจารึกวัดศรีชุม (จารึกหลักที่ ๒ ประมาณ พ.ศ. ๑๘๘๔ - ๑๙๑๐) ตอนหนึ่งว่าเมื่อพ่อขุนผาเมือง อภิเษกพ่อขุนบางกลางหาว ให้ครองเมืองสุโขทัยนั้น ได้มอบพระขรรค์ชัยศรี ที่พ่อขุนผาเมืองได้รับพระราชทานจากกษัตริย์ขอมให้พ่อขุนบางกลางหาวด้วย และในศิลาจารึกวัดป่ามะม่วง ภาษาขอม (จารึกหลักที่ ๔ พ.ศ. ๑๙๐๔) กล่าวถึงเครื่องราชกกุธภัณฑ์ในพิธีบรมราชาภิเษกพระมหาธรรมราชาที่ ๑ (ลิไทย) ว่ามีมกุฎ พระขรรค์ชัยศรี และเศวตฉัตร จะเห็นได้ว่า เมื่อถึงสมัยอยุธยา ไทยก็ได้ยึดถือพระราชประเพณีนี้สืบต่อมาจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์
เครื่องราชกกุธภัณฑ์ แห่งประเทศไทย ในปัจจุบันนี้ ประกอบด้วยพระมหาพิชัยมงกุฎ (มีพระมหาวิเชียรมณี คือเพชรที่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้นำขึ้นประดับบนยอดสูงสุด) พระแสงขรรค์ชัยศรี ธารพระกร (คือไม้เท้า เนื่องด้วยพระนพปฎลมหาเศวตฉัตร มีความใหญ่โตมาก ไม่เหมาะที่จะต้องนำขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายต่อพระหัตถ์ จึงมีการเปลี่ยนแปลงให้เหมาะสม โดยกำหนดให้เป็นการทูลเกล้าฯ ถวายธารพระกร แทน) พัดวาลวิชนี กับพระแส้หางจามรี และฉลองพระบาทเชิงงอน รวมกันเรียกว่าเบญจราชกกุธภัณฑ์ แปลความหมายตามรูปศัพท์ว่าเครื่องใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ ๕ อย่าง
การสังคายนาพระไตรปิฎกฝ่ายเถรวาท
- รายละเอียด
- เขียนโดย Pajjek
- หมวด: นิยามและความเป็นมา
- อ่าน: 1098
จิตรกรรมฝาผนังที่วัดเชตวันมหาวิหาร เมืองสาวัตถี ประเทศอินเดีย (ในภาพ) การสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งแรก หรือปฐมสังคายนา (First Buddhist council) ณ ถ้ำสัตตบรรณคูหา (The Sattapani Cave) ข้างเขาเวภารบรรพต ใกล้เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ โดยมีพระมหากัสสปเถระ เป็นประธานสงฆ์
การสังคายนา หมายถึง การร้อยกรองหรือรวบรวมพระธรรมวินัยอันเป็นคำสั่งสอนขององค์พระสัมมาสัมพระพุทธเจ้า ซึ่งกระจัดกระจายกันอยู่ให้อยู่ในหมวดหมู่เดียวกัน มีระบบเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน โดยมีการประชุมสงฆ์ดำเนินการรวบรวมจัดหมวดหมู่ จัดระบบให้เป็นที่เรียบร้อย แล้วมีการสวดซักซ้อมหรือสวดพร้อมกันและเป็นแบบเดียวกัน เป็นการตรวจสอบความถูกต้องสมบูรณ์แห่งพระธรรมวินัย และลงมติรับรองกันไว้เป็นหลักฐานสำคัญ แล้วมีการท่องจำ จดจำ หรือจารึกไว้สืบต่อมา
ศาสนาพุทธในประเทศศรีลังกา
- รายละเอียด
- เขียนโดย Pajjek
- หมวด: นิยามและความเป็นมา
- อ่าน: 3935
รูวันเวลิสเซยาสถูป (อังกฤษ: Ruwanwelisaya Stupa) มหาสถูปทรงโอคว่ำในเมืองอนุราธปุระ (อังกฤษ: Anuradhapura) ประเทศศรีลังกา
ศาสนาพุทธได้แผ่ขยายจากประเทศอินเดียสู่ลังกาทวีป เมื่อประมาณ ปี พ.ศ. ๒๓๖ ในคราวที่พระเจ้าอโศกมหาราช (อังกฤษ: Ashoka the Great) ทรงอุปถัมภ์การสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งที่ ๓ ในอินเดีย และได้ส่งพระเถระผู้รอบรู้แตกฉานในพระธรรมวินัยไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาในดินแดนต่าง ๆ รวม ๙ สายด้วยกัน และใน ๙ สายนั้น สายหนึ่งได้มายังเกาะของชาวสิงหล (คือประเทศศรีลังกา ในปัจจุบัน) โดยการนำของพระมหินทเถระ ในรัชสมัยของพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ (อังกฤษ: Devanampiya Tissa) แห่งอาณาจักรอนุราธปุระ (อังกฤษ: Anuradhapura period, ระหว่าง ๓๗๗ ปี ก่อน ค.ศ. - ค.ศ. ๑๐๑๗) ซึ่งเป็นกษัตริย์ของลังกาในขณะนั้น
เทศน์มหาชาติ
- รายละเอียด
- เขียนโดย Pajjek
- หมวด: ศาสนพิธี
- อ่าน: 3599
จิตรกรรมฝาผนัง ที่วัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี เรื่องขุนช้างขุนแผน (ในภาพ) นางพิมพิลาไลย เปลื้องผ้าสไบบูชากัณฑ์เทศน์ หลังจากเณรพลายแก้ว (ต่อมาคือขุนแผน ) เทศน์กัณฑ์มัทรี จบ
การเทศน์มหาชาติ พุทธศาสนิกชนชาวไทยสืบทอดเป็นประเพณีกันมาช้านาน จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตแบบไทยๆ เพราะเป็นประเพณีที่ให้ทั้งความสนุกสนาน สร้างความสมานสามัคคีในชุมชน และสอดแทรกการอบรมสั่งสอนศีลธรรมคุณธรรมแก่ประชาชนผู้ร่วมกิจกรรมไปพร้อมกัน
เรื่องที่นำมาใช้ในการเทศน์มหาชาติ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพระเวสสันดร อันเป็นพระชาติสุดท้ายของพระบรมโพธิสัตว์ ก่อนที่จะมาประสูติเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ ภายหลังออกบวชจนได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระโคตมพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าของเราทั้งหลายในกาลปัจจุบันนั้นเอง
วันโกน-วันพระ
- รายละเอียด
- เขียนโดย Pajjek
- หมวด: วันสำคัญทางพุทธศาสนา
- อ่าน: 2084
วันพระ คือ วันที่มีการทำบุญ ตักบาตร ถวายสังฆทาน ฟังธรรมเทศนา สนทนาธรรม ละเว้นความชั่ว ละเว้นอบายมุขต่างๆ รักษาศีล นั่งสมาธิ ทำจิตใจให้บริสุทธิ์
วันโกน คือ วันขึ้น ๗ ค่ำกับ ๑๔ ค่ำ และวันแรม ๗ ค่ำกับ ๑๔ ค่ำ ของทุกเดือน (หรือ วันแรม ๑๓ ค่ำ หากตรงกับเดือนขาด) ซึ่งเป็นวันก่อนวันพระ ๑ วัน เป็นธรรมเนียมของพระสงฆ์ในประเทศไทยที่จะโกนผมในวันนี้
วันพระ มีชื่อเรียกแตกต่างกันไป กล่าวคือ ถ้าเป็นวัน ๘ ค่ำ ใช้ว่า วันอัฏฐมี วัน ๑๔ ค่ำ ใช้ว่า วันจาตุทสี และ ๑๕ ค่ำ ใช้ว่า วันปัณณรสี
วันพระ หรือวันอุโบสถ หมายถึง วันประชุมของพุทธศาสนิกชนเพื่อปฏิบัติกิจกรรมทางศาสนาในพระพุทธศาสนาประจำสัปดาห์ หรือที่เรียกกันทั่วไปอีกคำหนึ่งว่า
เกี่ยวกับเรา
เผยแผ่หลักธรรมตามพระไตรปิฎก สืบทอดเจตนารมย์พระพุทธศาสนา ตลอดระยะเวลา ๕,๐๐๐ ปี
ปฏิบัติธรรมสืบสานเจตนารมณ์พระเดชพระคุณคุณูปมาจารย์ ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต (ธ) และรักษาโรคด้วยพืชสมุนไพร โดย ท่าน อ.ลักษณ์ พุทธธรรม (ธ)
นอบน้อม เชิดชู ปกป้อง ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ราชวงศ์ ทุกๆ พระองค์
สืบสานวัฒนธรรม จารีตประเพณีอันดีงามให้คงอยู่สู่ชนรุ่นหลังสืบไป
ติดต่อเรา
ศาลาภิรมย์ธรรม ๘๕/๑ ม.๓ ต.โดมประดิษฐ์ อ.น้ำยืน จ.อุบลราชธานี ๓๔๒๖๐
๐๘๔-๕๓๔๘๗๒๙ (คุณประสาทพร)
๐๘๔-๕๑๗๘๐๔๕ (คุณอาทิตย์)